កំណាព្យ(ខ្ញុំគ្មានកំណើត)
ខ្ញុំខ្ជិលយ៉ាងនេះ ប្រកដមិនចេះ នាយកប្រសាស្រ្ត
អាចលីស៊ីម៉ង៏ ធ្វើការធ្ងន់ក្រាស ធ្វើខ្ញុំគេច្បាស់
លុតជង្គង់ចុះក្រាប។
ធ្វើការរាល់ថ្ងៃ បានបា្រក់កម្រៃ ថ្ងាស់លានចង់ហាប់
បែកញើសហូជោគ ឈឺគ្រុនក្តៅស្លាប់ អាងគេអោយស្រាប់
ដេកចំហរមាត់។
( ដកចេញពីមេរៀនផ្ទាល់ពីលោកនាយកមូនិធិសៅសារី ប្រចាំខេត្តកំពង់ស្ពឺ)
No comments:
Post a Comment